Наперад ісьці,
Нікаго не чапаць
Я думаў, што ўсё для мяне:
І сонца над морам,
І снег на вакне
Я думаў, што здольны сам на ўсё:
У неба ўзьняцца,
Спусьціцца на дно
Я думаў так і гэта было
Пакуль не абрыдла
Разам усё
Сьцяна прад вачыма
І зьбіты мой лоб
Няма ні каханьня
Ні кроку ў бок
Стаю, разважаю: "Ну як далей быць?"
Ці раптам напіцца?
Ці проста забіць?
